Bir Kendim Bir Ben

Her bir mısrasına yüreğimi koyarak 
Sana şiirler yazıyorum.
Bütün kelimeler sana yazılıyor,
Her satırın sonunda sen varsın.
Yüklemi olduğum her kıtanın vazgeçilmez öznesisin.
Her satırın noktası sen,
Bir sonraki satır yine senle başlıyor.
Senden başka bir ilmim yok.!

Satır aralarında gözlerim var,
Okurken sakın ha pişmanlığını belli etme,
An gelir görürüm,dayanamam! ! !

Bir veda mektubu yazıp sana yollamak istedim,
Elim gitmedi, yazamadım.
Aslında seni seviyorum yazdım,hem de defalarca..
Ama gel gör ki yaşamak başka,yazmak başka.
Hele de sevdiğini sevdiğine defalarca yazmak zor be...
En zoru da nedir bilir misin?

Seviyorum dersin ya! 
Şöyle ta ciğerinin diplerinden gelen buğulu bir ses tonuyla,
Gözbebeklerine bakamazsın,
Aşağılanmaktan korkarsın...
İnanılmamaktan.
Aslında bırakıp gitmeyi de düşündüm,
Giderdim de,
Bir daha dönmezdim de..
Ama çağırmayacağını biliyordum.
Dön gel demeyeceğini de...

Sesini duymak istedim,
Hem de kaç kez....
Gözlerinin içine baka baka seni seviyorum demek istedim.
Fırsat vermedin.
Ellerini ellerimde hapsedip,
Yüreğime mahkum edecektim seni..
Ön yargın gözlerimi korkutmuştu bir kere..
O gün bu gündür hiç susmadılar! !

Ne zaman seni özlesem,
Kokunu yanıbaşımda hissediyorum.
Gözlerin karşımda,kaşların çatık her zaman.
Yine suratın asık,
Öfke kusan gözlerinden anlıyorum şiirleri sevmediğini.
Gidenlerin bıraktığı boşluktan rüzgar esince,
Farkına varıyormuş insan.

Ya sen şiiri severken rüzgar esiyorsa olmadığım köşeden! ! ! 
Ya mısralarda kendini bulunca ben olmazsam? ? 
Ya gözlerinde yaşlar,
Yüreğinde pişmanlık yakanı bırakmazsa? 
Ya sen de özlersen! !

At yine kahkahanı,gülüp geç satırlarıma..
Aldırma gözyaşlarıma sen..
Bırak özleyince biraz da böyle olsun...
Bırak hiç olmazsa bu tavırların biraz bana dokunsun! ! 
Bir ben bir de kendim,
Buralardan gidiyorum.
Umursamayacaksın
Biliyorum..